عاشقانه ي هجدهم ...

چه چيز شيرين تر از لحظه اي كه تو در آغوشم شيره ي جانم را مي نوشي و من از معجزه ي بودنت سيراب ميشوم؟!... چگونه دلم براي اين لحظه هاي ناب عشق خداييمان پر نكشد؟!...  از همين امروز كه آخرين روز است دلم تنگ است... دلم تنگ است...

به اميد خدا تصميم داريم كه از فردا مرحله ي شيرخوارگي را به طور كامل پشت سر بگذاريم. وعده هاي شير خوردنت را در طول دو ماه گذشته كم كرده ايم و ان شاالله قرار است فردا صبح آخرين وعده ي شيرمادر خوردنت باشد دلبندم. چقدر دل مادرت برايت پر ميكشد! اين مرحله نميدانم براي تو چقدر سخت است ولي براي من خيلييييي سخت است! سعي ميكنم با فكر كردن به اين كه اين مرحله يكي از مراحل رشد و تكامل در زندگي توست خودم را آرام كنم. و اين كه همانطور كه شير دادن به اراده و خواست خداست از شير گرفتن هم به خواست اوست و از مراحلي است كه او براي تكامل و رشد ما اراده كرده. توكل به خدا. انشالله با خير و سلامتي و صبوري اين مرحله را پشت سر بگذاريم.