عاشقانه ی هفتم ...

دلبر کوچک یازده ماهه ی من... رسمی برای خودم داشتم که در هر ماهگرد تولدت عاشقانه ای برایت بنویسم، اما این ماه آنقدر درگیر مشکلی که برایت بوجود آمده بود شدم که فراموش کردم. چون مرواریدهای زیبایت در حال درآمدن هستند و به خاطر تغییراتی که در مزاجت ایجاد شده سوختگی کودکانه آزارت می دهد عزیزکم، که البته با پمادهایی که میزنیم خیلی بهتر شدی، خدا را شکر. حال می فهمم دیدن رنج کشیدن فرزند چقدر برای پدر و مادر سخت است، دلمان کباب بود دخترکم. خداوند نگهدار سلامتی همه، به خصوص کودکان باشد.

از اینها بگذریم و به شیرینی های دلپذیری برسیم که در مراحل رشد و بزرگ شدنت گواراتر از هر شهدی به کاممان می نشیند. ... تو راه می روی عزیزکم ...آری، بدون هیچ کمکی راه می روی...خدا را شکر چند روزی است که تعداد گامهایت خیلی بیشتر شده، البته قبل از 10 ماهه شدنت هم چند قدم بر میداشتی، از حدود دو روز قبل از 11ماهه شدنت تعداد گامهایت آنقدر شده که دیگر بتوانیم بگوییم راه افتاده ای. امیدوارم پروردگار در هر گامی که برمیداری حافظ و نگهدارت باشد دخترکم، و همیشه در طول زندگی مراقبت باشد که در مسیر درست گام برداری، محکم و استوار و راستین.